Kiedy wdychasz, wdychasz tlen (O₂) (i inne cząsteczki i gazy), kiedy wydychasz, wydychasz dwutlenek węgla (CO₂) i inne cząsteczki i gazy). To jest oddychanie.

Kiedy wdychasz, twoje tętno nieco wzrasta. Kiedy wydychasz powietrze, twoje tętno nieco spada. Jest to podstawowa zasada oddychania, ale jest również ważna dla metabolizmu.

Kiedy wdychasz O₂, wiąże się on z czerwonymi krwinkami z płuc. Te komórki krwi transportują O₂ do komórek tkanek i narządów dzięki pompującemu działaniu serca. Tlen jest potrzebny mitochondriom w komórkach twojego ciała jako środek energii, jak ogień. Wyobraź sobie, że masz w sobie płonący ogień, który wytwarza całą energię potrzebną do życia.

Za mało tlenu, a ogień nie może się w ogóle rozpalić. Tak jak w naszych ciałach: za mało tlenu i nie możemy przeżyć. Zbyt dużo tlenu, a ogień spali się zbyt mocno, potencjalnie powodując pewne szkody. Jeśli nasze ciało ma zbyt dużo tlenu, powoduje to coś, co nazywa się stresem oksydacyjnym. Stres oksydacyjny występuje, gdy w naszym organizmie występuje brak równowagi między wolnymi rodnikami i przeciwutleniaczami. Może to prowadzić do uszkodzenia komórek i tkanek.

Jest więc jasne, że potrzebujemy właściwej równowagi tlenu; nie za dużo i nie za mało.

Tlen, który wdychasz, jest przenoszony po całym ciele przez czerwone krwinki i łączy się z glukozą w mitochondriach komórek, która wytwarza energię adenozynotrójfosforanu (ATP), dwutlenek węgla (CO₂) i wodę (H₂O). Kiedy wydychasz, wydychasz dwutlenek węgla i wodę. ATP dostarcza energię do organizmu, dzięki czemu może normalnie funkcjonować.

Autonomiczny układ nerwowy składa się ze współczulnego i przywspółczulnego układu nerwowego, który reguluje funkcje organizmu, takie jak rozszerzenie źrenic, tętno i produkcja śliny.

Wdech stymuluje współczulny układ nerwowy, wydech stymuluje przywspółczulny układ nerwowy. Zmieniając sposób oddychania, możesz sprawić, że jeden z nich będzie bardziej dominujący niż drugi, w zależności od tego, czego chcesz.

Szybki oddech i przyjmowanie większej ilości tlenu niż normalnie energetyzuje twoje ciało. spowoduje również skurcz w organizmie, gdy wydychasz dwutlenek węgla w szybszym tempie, stymulując współczulny układ nerwowy.

Spowolnienie oddechu i wydłużenie wydechu, aby był dłuższy niż wdech, będzie miało relaksujący wpływ na organizm. Powoduje wzrost poziomu dwutlenku węgla, a także stymuluje produkcję tlenku azotu, który rozszerza naczynia krwionośne. Rozszerzenie naczyń krwionośnych obniża ciśnienie krwi i zwiększa jej przepływ.

Nie jesteśmy szkoleni ani uczeni, jak oddychać, gdy jesteśmy młodzi. Z biegiem lat doświadczamy stresu, wyzwań, przewlekłej aktywacji współczulnego układu nerwowego, więc nie oddychamy świadomie. Zamiast tego mamy tendencję do oddychania pod kontrolą gadziego mózgu, co oznacza, że nasz oddech może stać się nieregularny, szybki, powolny lub może po prostu zatrzymać się bez świadomej kontroli. Prowadzi to do niespójnych rytmów serca, co prowadzi do niespójnych funkcji w ciele.

Kiedy wystawiasz metal na działanie powietrza przez długi czas, tlen w atmosferze reaguje z metalem w procesie zwanym utlenianiem, który powoduje jego rdzę. To samo rdzewienie występuje w organizmie, co może prowadzić do stanu zapalnego i uszkodzenia komórek. Dlatego korzystne jest świadome kontrolowanie ilości tlenu, który trafia do organizmu.

Zbyt dużo tlenu w wyniku nadmiernego oddychania prowadzi do stresu oksydacyjnego. Stres oksydacyjny jest jak rdzewienie tętnic i żył, ponieważ tlen nie jest w stanie uwolnić się z czerwonych krwinek. Prowadzi do stanu zapalnego, płytki nazębnej i korozji. Jeśli ćwiczysz za dużo lub wykonujesz zbyt dużo wyczerpującej fizycznie pracy, może to również powodować stres oksydacyjny. W rzeczywistości samo bycie zestresowanym w ogóle może powodować stres oksydacyjny, ponieważ nasz oddech jest nieregularny i nieefektywny.

Zbyt dużo tlenu i nieefektywne zużycie tlenu prowadzi do stresu oksydacyjnego, który prowadzi do wolnych rodników atakujących twój system. Prowadzi to do uszkodzenia białka i DNA, uszkodzenia tkanek, stanu zapalnego i śmierci komórek. Choroby autoimmunologiczne, choroby neurodegeneracyjne i rak mogą wystąpić w wyniku stresu oksydacyjnego 

Podobnie, jeśli nie wykorzystujesz tlenu efektywnie, możesz doświadczyć niskich nastrojów, depresji, niskiej energii i braku motywacji.

W procesie znanym jako efekt Bohra wzrost dwutlenku węgla powoduje obniżenie pH krwi (bardziej kwaśne), co powoduje, że białka hemoglobiny uwalniają tlen. Kiedy hemoglobina uwalnia tlen, trafia do komórek tkankowych organizmu, do mitochondriów, aby wytworzyć energię ATP. Potrzebujesz pewnego stężenia dwutlenku węgla w organizmie, aby tak się stało.

Kiedy jesteś zestresowany lub niespokojny, nadmiernie oddychasz (hiperwentylacja). Powoduje to, że w organizmie znajduje się zbyt mało dwutlenku węgla, więc hemoglobina nie jest wystarczająco skłonna do uwalniania tlenu. Oznacza to, że nie ma wystarczającej ilości tlenu trafiającego do naszych komórek, gdzie jest on potrzebny do wytworzenia energii ATP – co utrzymuje nas przy życiu i funkcjonuje!

Tak więc choroba może być również wynikiem nadmiernego oddychania lub hiperwentylacji, która ma miejsce, gdy jesteś zestresowany lub niespokojny, co powoduje, że masz zbyt mało dwutlenku węgla i zbyt dużo tlenu związanego z hemoglobiną, a za mało trafia do komórek, gdzie jest to potrzebne do wytworzenia energii.

Jednym z celów NeuroBreath jest pomoc w stworzeniu optymalnej równowagi tlenu i dwutlenku węgla dla twojego ciała, abyś mógł doświadczyć stałego przepływu energii, zwiększonej produktywności, lepszych i bardziej regulowanych nastrojów oraz być bardziej odpornym na stres. Może również pomóc w zachowaniu zdrowia fizycznego i zmniejszyć ryzyko zachorowania na choroby związane z nadmiernym lub brakiem tlenu.

Odwołania

·         Asmat, U., Abad, K., & Ismail, K. (2016). Cukrzyca i stres oksydacyjny – zwięzły przegląd. Saudi Pharmaceutical Journal, 24(5), 547-553.

·         Bashir, S., Harris, G., Denman, M. A., Blake, D. R., & Winyard, P. G. (1993). Oksydacyjne uszkodzenie DNA i wrażliwość komórkowa na stres oksydacyjny w ludzkich chorobach autoimmunologicznych. Roczniki chorób reumatycznych, 52(9), 659-666.

·         Black, C. N., Bot, M., Scheffer, P. G., Cuijpers, P., & Penninx, B. W. (2015). Czy depresja wiąże się ze zwiększonym stresem oksydacyjnym? Przegląd systematyczny i metaanaliza. Psychoneuroendokrynologia, 51, 164-175.

·         Oddychanie komórkowe. Źródło https://www.khanacademy.org/science/biology/cellular-respiration-and-fermentation

·         Lehrer, P. M. (2007). Trening biofeedbacku w celu zwiększenia zmienności tętna. Zasady i praktyka radzenia sobie ze stresem, 3, 227-248.

·         Reuter, S., Gupta, S. C., Chaturvedi, M. M., & Aggarwal, B. B. (2010). Stres oksydacyjny, stan zapalny i rak: jak są ze sobą powiązane?. Biologia i medycyna wolnych rodników, 49(11), 1603-1616.

·         Russo, M. A., Santarelli, D. M., & O’Rourke, D. (2017). Fizjologiczne skutki powolnego oddychania u zdrowego człowieka. Oddychaj, 13(4), 298-309.

·         Uttara, B., Singh, A. V., Zamboni, P., & Mahajan, R. T. (2009). Stres oksydacyjny i choroby neurodegeneracyjne: przegląd opcji terapeutycznych przeciwutleniaczy na wyższym i niższym etapie. Aktualna neurofarmakologia, 7(1), 65-74.